نیم نگاه
استاد سالم شیخی
برگردان: دفتر نمایندگی اتحادیه جهانی علمای مسلمان، شعبه ايران
طلحه فرزند عبدالرحمن بن عوف از بهترینهای قریش در عصر خود بود روزی زنش به او گفت: کسی را فرومایهتر از برادرانت ندیدهام، گفت: چرا؟ زنش گفت: می بینم که آنها در وقت داشتن، با تو همراهند و در وقت نداری تو را رها میکنند.
طلحه در پاسخ چنین گفت: به خداوند قسم این از بزرگمنشی آنهاست! آنگاه نزدم میآیند که بتوانم حقشان را بجا آورم و میهمانیشان کنم... و آنگاه مرا رها میکنند که در حقشان توان خدمتگزاری ندارم.
امام ماوردی در تعلیق به این داستان چنین میگوید: بنگرید که چه بزرگوارانه کار زشت آنان را جلوه نیک بخشیده و بیوفایی آنان را وفاداری تلقی نمود. به خدا سوگند چنین چیزی دال بر سلامتی روان و آسودگی در دنیا و غنیمت یافتگی در آخرت و یکی از اسباب ورود به بهشت است خداوند متعال میفرماید: ﴿ ونزعنا ما في صدورهم من غلٍ إخواناً على سرر متقابلين ﴾«و ما آیینه دلهای پاک آنها را از کدورت کینه و حسد و هر خلق ناپسند بهکلی پاک و پاکیزه ساختیم و همه برادروار روبروی یکدیگر بر تختهای عزت بنشینند.»
خداوند به ما و شما عزیزان سلامتی روان اعطا نماید...