فتوای شماره ۱۲

[٨:٣٠ ص، ٢٠٢٠/٥/١٢] ا اسعد نادرى: بسم الله الرحمن الرحیم
فتوای شماره ۱۲
چهارشنبه ۱۳ رمضان ۱۴۴۱ ه. ق
          ۲۰۲۰/۵/۶ م
الحمد لله والصلاه والسلام علی رسول الله وعلی آله وصحبه ومن والاه
امابعد:
[٨:٣٠ ص، ٢٠٢٠/٥/١٢] ا اسعد نادرى: س: حکم شرعی خروج ازقرنطینه ورعایت نکردن دستور العمل های بهداشتی توسط بیماران کرونایی یاافراد مشکوک به آن چیست؟
ج: حکم شرعی این سوال را کمیته فقه وفتوای " الاتحاد العالمی لعلماء المسلمین" چنین پاسخ داده است؛
 بی شک ویروس کرونا بیماریی باشیوع وسرایت گسترده است اما چون رفت وآمد مبتلایان به این بیماری وتماس باآنها توسط اشخاص سالم باتوجه به میزان سلامتی ، نداشتن بیماری های زمینه ای ومیزان قوی بودن سیستم ایمنی بدن آنان، متفاوت است می توان چنین اظهارنظر کرد:
 برافرادمبتلا یامشکوک به کرونا واجب است که  دستورالعمل های بهداشتی ابلاغ از  دستگاه های ذی ربط ومسول را رعایت کنندومخالفت با راههای سرایت، همچون : فاصله گذاری اجتماعی وقرنطینه خانگی و ...جایز نیست و رعایت مقررات وضع شده برای پیشگیری  ازابتلای  دیگران وعدم شیوع  این بیماری، واجب وامری شرعی ، قانونی واخلاقی است؛ زیرادرآموزه های پیامبر(ص) آمده است که: بیمارحق ندارد رفت وآمد افرادسالم کند. وفرموده اند: بسان فرار ازشیر از بیمارجذامی بگریزید.
عمر(رض) زنی جذامی رادرحال طواف کعبه دید به اوگفت: بنده ی خدا، درخانه ات می نشستی مردم را اذیت نمی کردی، اونیز رفت ودرخانه نشست.
پس ازمدتی، مردی آن زن را ملاقات کرد وگفت : آن که تورا ازطواف بازداشت ازدنیا رفت، پس ازخانه خارج شو! زن گفت: اورا که زنده بود مطیع بودم چگونه پس ازمرگ نافرمانی کنم!
پس فاصله گذاری اجتماعی، وعدم تماس بادیگران - جزدرموارد ضروری وبا احتیاط- با توجه به نصوص فوق ازدستورات شریعت اسلامی است و امری واجب،  وجمهور فقها مبتلایان به بیماری های مسری رااز تماس با اشخاص سالم     - برای جلوگیری از آسیب رساندن به آنان- منع کرده اند.
براین اساس می گوییم:
  بربیماران کرونابی وافراد مشکوک به آن واجب است به دستورالعمل های وزارت بهداشت پای بند باشند ومخالفت با قوانین پیشگیری از سرایت  بیماری یعنی  فاصله گذاری اجتماعی وقرنطینه شدن جایز نیست وازمصادیق آسیب رساندن به دیگران شمرده می شود،درحالی که پیامبر(ص) از " زیان کردن وزیان رساندن " نهی فرموده است.
  استمرار قرنطینه یا عدم آن منوط به اجازه دستگاه های ذی ریط می باشد،تا زمانی که آن را لازم وضروری بدانند رعایت آن واجب است زیرا ازقواعد فقهی است" مالایتم الواجب الابه فهو واجب"؛ لذا همکاری برای اجرای قانون و پیشگیری،  ازمصادیق همکاری وتعاون بر بر وتقوا محسوب می شود.
[٨:٣٣ ص، ٢٠٢٠/٥/١٢] ا اسعد نادرى: چنانکه الله متعال فرموده اند: " وتعاونوا علی البر والتقوی ولا تعاونوا  علی الاثم والعدوان"

 والله اعلم.. وصلی الله علی سیدنا محمد وآله وسلم  والحمد لله رب العالمین